Η αναβλητικότητα με έπνιγε. Είχα χιλιάδες ιδέες και μηδέν πράξεις. Η συνεργασία με τη Μαρία με βοήθησε να καταλάβω ότι δεν έφταιγα επειδή "είμαι τεμπέλα", όπως νόμιζα. Έμαθα να βλέπω τους φόβους μου και τις ανασφάλειες μου, να βάζω μικρά ρεαλιστικά βήματα και να μην περιμένω να έρθει η τέλεια στιγμή. Δεν κάνω πια πίσω από συνήθεια, κάνω μπροστά με επιλογή.

Η εγκυμοσύνη μου ήταν δύσκολη. Η γέννα ακόμα πιο πολύ. Κι όταν όλα τελείωσαν, ένιωθα χαμένη στο σώμα μου, στο μυαλό μου, στο ποια ήμουν και κλείστηκα στο σπίτι. Μέσα από το coaching με τη Μαρία βρήκα χώρο να μιλήσω χωρίς να ντρέπομαι. Ξεκίνησα να πηγαίνω γυμναστήριο όχι για να "ξαναγίνω όπως πριν", αλλά για να νιώσω δυνατή στο τώρα. Έχασα τα κιλά, ναι. Αλλά το σημαντικό είναι ότι ξαναβρήκα την αυτοεκτίμησή μου.

Απέφευγα τις παρέες, τα events, τις πρώτες γνωριμίες. Ένιωθα πολύ άβολα, ανίκανη να σταθώ σε κοινωνικές καταστάσεις με αποτέλεσμα να είμαι πολύ μόνη μου. Σπίτι-Δουλειά. Η Μαρία με βοήθησε να δω ότι δεν είμαι αντικοινωνική, είχα απλά χτίσει ένα τείχος από φόβο. Με μικρά βήματα άρχισα να ανοίγομαι, να μιλάω, να είμαι ο εαυτός μου χωρίς να κρύβομαι. Σήμερα έχω κύκλο ανθρώπων που με εμπνέουν και με στηρίζουν. Και ναι κάποιες από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου ξεκίνησαν με ένα "γεια" που κάποτε δεν θα έλεγα ποτέ.

Νόμιζα ότι για να ξεκινήσεις coaching πρέπει να έχεις σαφή στόχο. Εγώ δεν είχα. Μόνο ένα αίσθημα ότι πήγαινα στα χαμένα και χωρίς όνειρα και στόχους. Μέσα από τις συνεδρίες με τη Μαρία βρήκα τη δύναμη που είχα ξεχάσει ότι είχα, το πού θέλω να σταθώ, τι να αφήσω πίσω μου και τι να κρατήσω. Ήταν δώρο στον εαυτό μου.

Η δουλειά μου με έλιωνε. Κάθε πρωί ένιωθα σαν να πηγαίνω τιμωρία. Δεν μου άρεσε τίποτα στη ζωή μου. Ένιωθα συνεχώς κουρασμένος και δεν έβλεπα διέξοδο. Το coaching με τη Μαρία βοήθησε να σταματήσω να θεωρώ αυτή τη δυστυχία φυσιολογική. Δούλεψαμε τον φόβο μου, με την ανάγκη για ασφάλεια, με το "και τι θα κάνω αν φύγω"; Και τελικά… έφυγα. Σήμερα κάνω κάτι που αγαπάω. Πηγαίνω στη δουλειά κάθε μέρα με κέφι και νιώθω ξανά δημιουργικός μετά από 15 χρόνια.

Το διαζύγιο με άφησε μετέωρη. Ένιωθα χαμένη, στη λύπη μου, σαν να μην ξέρω ποια είμαι πια. Μέσα από τις συνεδρίες ένιωσα για πρώτη φορά ότι με βλέπει κάποιος χωρίς να με ορίζει η ταμπέλα η γυναίκα του Γ.. Σιγά σιγά ξαναβρήκα τη φωνή μου, το χιούμορ μου, τη δύναμή μου. Ξαναγνώρισα τον εαυτό μου και μου άρεσε αυτό που είδα.

Ήμουν στάσιμος στη δουλειά μου, χωρίς κίνητρο. Δεν είχα πάθος πια. Το coaching με βοήθησε να ξανασυνδεθώ με τις αξίες μου, να θέσω στόχους και να φανώ πιο ξεκάθαρος και διεκδικητικός. Σήμερα, όχι μόνο ανέβηκα επαγγελματικά, αλλά νιώθω και πιο γεμάτος. Και αυτό φαίνεται σε όλα.

Η επικοινωνία με τον γιο μου είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Δεν ήξερα πως να επικοινωνήσω μαζί του. Kάθε φορά που προσπαθούσα να του πω κάτι ξεκινούσαν καυγάδες. Φωνές, σιωπές, απόσταση. Με τη Μαρία δούλεψα πρώτα εμένα: τι κουβαλάω, τι προβάλλω, τι φοβάμαι. Άλλαξε η ματιά μου και αυτό άλλαξε όλη τη δυναμική. Πλέον μιλάμε. Με ακούει. Τον ακούω. Και χτίζουμε ξανά εμπιστοσύνη. Mε βοήθησε πάρα πολύ.

Πήγα για coaching γιατί δεν άντεχα άλλο να με σαμποτάρω. Ένιωθα ανεπαρκής, άσχημη, όχι αρκετή. Η Μαρία δεν μου μίλησε για δίαιτες, μιλήσαμε για εμένα. Για το γιατί νιώθω έτσι. Από εκεί άρχισε να αλλάζει κάτι μέσα μου. Και μετά… το έξω. Έχασα κιλά χωρίς να κυνηγάω τον καθρέφτη. Τώρα φροντίζω τον εαυτό μου επειδή τον αγαπάω και όχι για να αποδείξω κάτι.

Πάντα ήθελα να βελτιωθώ. Αλλά αυτό έγινε μανία. Τίποτα δεν μου αρκούσε, διαρκώς ένιωθα ανεπαρκής κι ενοχικός ότι κάτι δεν κάνω καλά. Μέσα από το coaching με τη Μαρία κατάλαβα τη διαφορά ανάμεσα στο να εξελίσσεσαι και στο να αυτοτιμωρείσαι. Έμαθα να βλέπω την αξία μου και να είμαι συμπονετικός με τον εαυτό μου. Και από εκεί άρχισε να ξεκλειδώνεται και η δημιουργικότητά μου.